Aktualności

Opublikowane w

Władze Stowarzyszenia Italianistów Polskich kadencji 2020-2022

W dniu 7 grudnia 2019 roku we Wrocławiu odbyły się wybory Władz Stowarzyszenia Italianistów Polskich kadencji 2020-2022.

 

Zarząd:

  • dr hab. Artur Gałkowski, prof. UŁ – Przewodniczący
  • prof. dr hab. Anna Klimkiewicz (UJ)
  • dr hab. Maria Załęska (UW) – Wiceprzewodnicząca
  • dr Katarzyna Woźniak (UP) – Sekretarz
  • dr Francesco Cabras (UP w Krakowie) – Skarbnik
  • prof. dr hab. Elżbieta Jamrozik (UW)
  • prof. dr hab. Maria Maślanka-Soro (UJ)
  • dr hab. Justyna Łukaszewicz, prof. UWr.
  • dr Katarzyna Biernacka-Licznar (UWr)
  • dr Joanna Janusz (UŚ)
  • dr Anita Kłos (UMCS)
  • dr Beata Szpingier (UAM)

Komisja Rewizyjna:

  • dr Anna Grochowska-Reiter (UAM)
  • dr Aneta Chmiel (UŚ)
  • dr Agnieszka Liszka-Drążkiewicz (UP)
  • dr Kamila Miłkowska-Samul (SWPS)
  • dr Małgorzata Trzeciak (UW)
Opublikowane w

Zaproszenie do udziału w II Zjeździe SIP – Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Doświadczanie i wyrażanie włoskości”

Zapraszamy do udziału w Miedzynarodowej Konferencji Naukowej „Doświadczanie i wyrażanie włoskości”, organizowanej z okazji II Zjazdu SIP Stowarzyszenia Italianistów Polskich.

Termin i miejsce konferencji: 6-8 grudnia 2019
Wydział Filologiczny UŁ
ul. Pomorska 171/173
Łódź

Szczegóły w załączeniu:

Opublikowane w

Le Digital Humanities nei progetti di ricerca AIPI Summer School 2019, Università di Verona

Il Comitato Direttivo dell’ Associazione Internazionale di Professori di Italiano (AIPI) è lieto di annunciare la seconda edizione della AIPI Summer School, che si terrà all’Università di Verona dal 16 al 19 luglio 2019 con il patrocinio dell’Associazione per l’Informatica Umanistica e la Cultura Digitale (AIUCD).
La scuola estiva è dedicata alle Digital Humanities nei progetti di ricerca di dottorandi, ricercatori e professori. L’uso dell’informatica nelle scienze umanistiche è oggi sempre più diffuso ed è al centro di dibattiti che interessano l’università quanto l’intero mondo dell’istruzione e della cultura. La scuola estiva offre una formazione di base per coloro che non hanno esperienze di informatica umanistica o che vogliono approfondire il suo impatto nella ricerca linguistica, letteraria, storica, geografica, filosofica, etc. Non sono richieste conoscenze previe.
La scuola si sviluppa intorno ai testi, seguendo un percorso tipico nelle Digital Humanities: Codificare, Analizzare e Diffondere.
Durante i quattro giorni della scuola si vogliono fornire ai partecipanti degli strumenti che permettano di valutare l’eventuale efficacia dell’applicazione dell’informatica per il proprio progetto di ricerca e che costituiscano una base per poter proseguire la formazione e la ricerca in quest’ambito con coscienza critica. La scuola darà ampio spazio all’analisi dei singoli progetti di ricerca: partecipanti e formatori lavoreranno insieme per identificare gli approcci digitali e computazionali più idonei per ogni caso.
La scuola si rivolge ai ricercatori di tutti i campi di studio legati all’italianistica ed è per questo motivo che l’Associazione Internazionale dei Professori di Italiano offre la piattaforma ideale per questa formazione, pensata per tutti coloro che insegnano e fanno ricerca attorno alla lingua e cultura italiana. L’AIPI infatti si adopera dal 1975 per diffondere l’insegnamento dell’italiano come lingua straniera a tutti i livelli educativi e a tutte le latitudini. L’associazione offre anche il vantaggio di un’ampia diffusione tra i colleghi italianisti grazie agli oltre 250 soci, per la maggior parte docenti universitari, di una trentina di paesi europei ed extra-europei.
L’AIPI organizza convegni internazionali biennali intesi a promuovere contatti e collaborazione fra gli italianisti del mondo intero. Questa seconda Summer School conferma l’attenzione dell’AIPI per i giovani ricercatori e futuri insegnanti.
——————–
PROGRAMMA
Il programma si articola su quattro giorni e prevede l’inizio delle attività il martedì alle 10:30 e la fine il venerdì alle 17:00. Si prevedono due tipi di attività: i corsi e i laboratori:
– Durante i corsi saranno presentati strumenti e tecnologie, tramite lezioni frontali e esercizi pratici. I corsi forniranno introduzioni e approfondimenti su XML/TEI, stilometria e statistica, trattamento automatico del linguaggio (NLP), cartografia digitale e pubblicazione web.
– I laboratori prevedono la divisione in due gruppi e il lavoro pratico sui progetti di ricerca.
Le due giornate centrali si chiudono con uno sportello aperto, individuale e facoltativo dove i partecipanti potranno porre delle domande dirette ai formatori, al fine di risolvere dubbi riguardanti le attività della giornata o direttamente sui casi di studio della loro ricerca.
CANDIDATURA
Per informazioni sulle modalità di candidatura, si prega di consultare il sito web https://cadottorato.github.io/sito
COSTI E BORSE DI STUDIO
I ricercatori che vorranno partecipare alla scuola di ricerca dovranno sottoscrivere l’iscrizione all’associazione AIPI per un costo di 50,00 €, che sarà valida per 3 anni consecutivi (fino al 2021) e permetterà quindi anche la partecipazione alle attività AIPI, fra cui il convegno internazionale previsto nel 2020. Inoltre i partecipanti dovranno provvedere personalmente alle spese di viaggio e di alloggio a Verona.
Il comitato organizzatore ha stanziato borse di studio, ognuna di 250,00 €, per i dottorandi che ne facciano espressa richiesta nel “Modulo di Candidatura”. Qualora il numero delle richieste fosse superiore alle borse messe a disposizione, si procederà a una selezione secondo una graduatoria in decimi stabilita con questi parametri:
a) Ordine di arrivo della registrazione (40% del peso totale)
b) Possibilità di avere accesso ad altri fondi (40%)
d) Varietà delle provenienze (20%)
CONTATTI
Il comitato organizzatore è a disposizione per informazioni e suggerimenti.
E-mail: cadottorato [AT] gmail.com
DATE DA RICORDARE
– Deadline per l’invio delle candidature: 15 marzo 2019
– Comunicazione dei risultati e le accettazioni: 15 aprile 2019
– Inizio dei lavori: 16 luglio 2019 – Termine dei lavori: 19 luglio 2019 (è richiesta la presenza da parte dei partecipanti all’intera durata della Summer School, rispettando gli orari di apertura/chiusura delle attività).

Opublikowane w

Stanowisko Stowarzyszenia Italianistów Polskich na temat Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie współczynników kosztochłonności z dnia 23 listopada 2018 r.

/format pdf/

            Kraków, 16.12.2018

Do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Pana Jarosława Gowina

Stanowisko Stowarzyszenia Italianistów Polskich na temat Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie współczynników kosztochłonności z dnia 23 listopada 2018 r.

Szanowny Panie Ministrze,

Stowarzyszenie Italianistów Polskich z niepokojem i rozczarowaniem przyjęło propozycję przypisania współczynnika kosztochłonności  o wartości 1 dla kształcenia i badań naukowych w dyscyplinach literaturoznawstwo i językoznawstwo, zawartą w projekcie Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie współczynników kosztochłonności z dnia 23 listopada 2018 r.

Obniżenie dotychczasowego współczynnika kosztochłonności dla neofilologii z 1,5 w  trzystopniowej skali do 1 dla językoznawstwa i literaturoznawstwa we wprowadzanej Rozporządzeniem skali sześciostopniowej oznacza trzykrotne obniżenie nakładów na dydaktykę i działalność badawczą w naszej dziedzinie. Aby utrzymać dotychczasowy poziom finansowania, projektowany współczynnik kosztochłonności powinien wynosić 3. Obiekcje budzi podstawa metodologiczna przyjęta przy kalkulacji proponowanych współczynników. Jak pisze MNiSW w uzasadnieniu Rozporządzenia, do ich wyznaczenia zastosowano metodę analizy k-średnich, co spowodowało, że nauki o podobnym stosunku kosztów dydaktycznych do badawczych i liczby pracowników (ale o bardzo różnych średnich) zostały potraktowane jako tak samo kosztochłonne.

Pragniemy ponadto podkreślić, że według aktualnego podziału dyscyplin, wprowadzonego na mocy Rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 20 września 2018 r. (Dz.U. poz. 1818), dyscypliny literaturoznawstwo i językoznawstwo obejmują zarówno polonistykę, jak i wszystkie filologie obce. Koszty prowadzenia dydaktyki uniwersyteckiej oraz badań naukowych w zakresie studiów neofilologicznych, zwłaszcza specjalistycznych przedmiotów i kierunków związanych z kształceniem tłumaczy, są nieporównanie wyższe niż w przypadku studiów polonistycznych (które i tak wymagają w naszym przekonaniu wyższych nakładów niż planowane w Rozporządzeniu). Na wysoką kosztochłonność dydaktyki neofilologicznej wpływa m.in. konieczność prowadzenia lektoratów i laboratoriów językowych w niewielkich grupach z wykorzystaniem nowoczesnych technik multimedialnych, zapewnienie studentom i prowadzącym zajęcia nowoczesnego sprzętu niezbędnego do realizacji zadań dydaktycznych (komputery z odpowiednim oprogramowaniem, zestawy nagłaśniające, sprzęt do tłumaczeń symultanicznych), zakup do bibliotek uniwersyteckich drogich publikacji zagranicznych: lektur, słowników, podręczników z załącznikami audiowizualnymi, literatury naukowej, jak również subskrypcji czasopism i międzynarodowych baz naukowych.

Z kolei w obszarze działalności badawczej przypomnieć trzeba o nieodzownych dla neofilologów kwerendach, badaniach empirycznych, stażach i pobytach studyjnych za granicą. Ustawa Prawo o Szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r., znana też jako Ustawa 2.0, słusznie kładzie nacisk na umiędzynarodowienie badań. Dla polskich italianistów i innych filologów obcych współpraca naukowa z partnerami zagranicznymi, adresowanie wyników badań do gremiów międzynarodowych i publikowanie w zagranicznych czasopismach jest naturalnym stanem rzeczy. Niestety, przy poziomie finansowania zaplanowanym w Rozporządzeniu, dialog polskich badaczy z dokonaniami światowej italianistyki, jak również prowadzenie badań na najwyższym międzynarodowym poziomie będą mocno utrudnione, jeśli nie niemożliwe. Ponadto przyszłością nauki są badania interdyscyplinarne i transdyscyplinarne. Przykładem interdyscyplin łączących językoznawstwo z zagadnieniami sztucznej inteligencji są lingwistyka komputerowa i przetwarzanie języka naturalnego. Również literaturoznawstwo wykorzystuje narzędzia humanistyki cyfrowej. Kosztochłonność zastosowania nowych technologii w badaniach literaturoznawczych i językoznawczych zbliżona jest do kosztochłonności badań informatycznych.

Nie jest przesadą stwierdzenie, że bez krzewienia znajomości języków obcych w społeczeństwie, jak też otwartości na inne kultury i międzynarodowej współpracy, które są domeną filologii obcych, niemożliwe jest budowanie innowacyjnej gospodarki. Prowadzone w nowoczesny sposób kierunki i badania neofilologiczne generują koszty znacząco przewyższające nakłady według przypisanego im w projekcie Rozporządzenia współczynnika 1. A tylko takie są w stanie realizować cele Ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym  i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. Projektodawca wykazuje się zatem zdumiewającą niekonsekwencją. W Ustawie 2.0 kładzie nacisk na przygotowanie absolwenta do potrzeb nowoczesnego i zmieniającego się dynamicznie rynku pracy i chce rozliczać uczelnie z efektywności w tym zakresie, a jednocześnie, poprzez obniżenie wskaźników kosztochłonności, ogranicza uczelniom możliwość wprowadzania takich form kształcenia, które mogą dać absolwentom odpowiednie kompetencje w tym zakresie. W Ustawie 2.0 MNiSW nakłada na uczelnie obowiązek podnoszenia konkurencyjności polskiej nauki i prowadzenia badań na światowym poziomie, a jednocześnie, na mocy zawartych w Rozporządzeniu decyzji o ograniczeniu finansowania, radykalnie zmniejsza szanse polskich badaczy na udany dialog ze światową czołówką badawczą i tworzenie innowacyjnej nauki.

W świetle powyższych argumentów pragniemy wyrazić naszą jednoznacznie negatywną opinię na temat projektu Rozporządzenia i domagamy się zwiększenia dla współczynnika kosztochłonności dla dyscyplin językoznawstwo i literaturoznawstwo, zarówno w obszarze kształcenia, jak i działalności naukowej, do poziomu 3 (minimalnie 2,5).

Z poważaniem,

Zarząd SIP

/-/